Fonds Charles Scharrès

Het fonds Charles Scharrès is dankzij het legaat van Elisabeth Decamp, weduwe van Charles Scharrès, in 1998 opgenomen in de verzamelingen van de Muziekafdeling.

De Luikse pianist en componist Charles Scharrès (1888-1957) was een leerling van Joseph Jongen en Jean-Théodore Radoux aan het Conservatorium van Luik en studeerde daarna compositie bij Paul Gilson in Brussel. Na het voltooien van zijn studies verdeelde hij zijn tijd tussen zijn activiteiten als componist en zijn tournees als pianovirtuoos in heel Europa. Van 1920 tot 1954 was hij vooral bedrijvig als docent piano aan het Conservatorium van Brussel.

Het fonds Charles Scharrès is bijzonder rijk op het vlak van het pianorepertorium. Het bevat ongeveer 1.600 gedrukte partituren (waaronder geïllustreerde partituren, vooral door Magritte), een honderdtal autografische handschriften (van Scharrès en andere componisten), persknipsels (5 mappen), concertprogramma’s (4 mappen), iconografische documenten (3 mappen) evenals 224 33-toerenplaten, 17 45-toerenplaten, 10 magneetbanden, 1 doos met audiocassettes en 18 schilderijen. Enkele gedrukte partituren werden door Scharrès zelf van aantekeningen voorzien.

Bibliografie

Marie Cornaz, « La bibliothèque musicale du pianiste Charles Scharrès : histoire d’un fonds » in Denis Herlin, Catherine Massip, Jean Duron, Dinko Fabris (uitg.), Collectionner la musique . vol. 1 : l’histoire d’une passion, Turnhout, Brepols, 2010, p. 257-274.

 

Andere fondsen van de muziekafdeling >>